Actueel

Carola Bauckholt in het Muziekgebouw aan ‘t IJ

Op 19 April 19, 2012, speelde het Ives Ensemble een programma met werken van de Duitse componiste Carola Bauckholt in het Muziekgebouw aan ‘t IJ in Amsterdam. Voorafgaand aan het concert had muziekpublicist Thea Derks met Bauckholt een publiek gesprek met Bauckholt over haar werk en muzikale interesses. DIt interview (in Duits) werd opgenomen door Radio4 Eigentijds. Je kan het hele concert beluisteren en meer opnames van werken van Bauckholt bekijken op de website van Radio4.

Videoverslag mini-tournee Engeland

Rik Andriessen, fluitist en productieleider van het Ives Ensemble, maakte een korte compilatie van de mini-tournee die we van 14 t/m 17 februari 2012 door Engeland maakten. Op uitnodiging van de afdelingen compositie van de universiteiten van Durham en Newcastle verzorgden we componisten-workshops en een drietal concerten.

http://www.youtube.com/watch/?v=KgydtFsPl4k

Morton Feldman en de “Digitale beeld-kweekvijver”

Aanstaande zondag spelen we muziek van Morton Feldman in De Duif en laten we de installatie E-volved Cultures van het kunstenaarsduo Driessens & Verstappen zien, waarvan hiernaast een kort fragment. Het organische groeiproces in hun werk doet denken aan de klankevolutie en kleine versnellingen en vervormingen in de muziek van Feldman

Sacha Bronwasser van de Volkskrant beschreef het werk als een ‘digitale beeld-kweekvijver’: “(de kunstenaars) laden een paar eenvoudige gegevens in de computer en laten die vervolgens volgens een evolutieprincipe groeien. De sterkste data overleven de anderen, groeien door en vermenigvuldigen zich. Dat leidt tot een projectie van schimmelachtige structuren, die er natuurlijk en tegelijk heel kunstmatig uit zien.” 

Het Ives Ensemble repeteerde op 14 november ‘Piano, Violin, Viola, Cello’ van Morton Feldman voor het concert op 15 november in Felix Meritis in Amsterdam.

Cello – Job ter Haar
Piano – John Snijders
Viool – Josje ter Haar
Altviool – Ruben Sanderse

One day there was a knock at my door. It was John.
“I am going over to see a young painter called Robert Rauschenberg. He’s marvellous, and his work is marvellous. You must meet him.” 
Rauschenberg was working on a series of black paintings. There was one big canvas I couldn’t stop looking at.
Why don’t you buy it?”, Rauschenberg said.
“What do you want for it?”
“Whatever you’ve got in your pocket.”
I had sixteen dollars and some change, which he gleefully accepted.

Morton Feldman over John Cage en Robert Rauschenberg. Uit het boek Give My Regards To Eighth Street (1968), teksten van Morton Feldman, voorgelezen door Art Lange.

Op dinsdag 15 november speelt het Ives Ensemble het prachtige muziekstuk ‘Piano, violin, viola, cello’ in Felix Meritis in Amsterdam. In deze korte video vertelt pianist (en artistiek leider van het ensemble) John Snijders over de bijzondere manier van componeren van Feldman, die hij persoonlijk ontmoette voor zijn dood in 1987. (by Non-fiction)

http://www.youtube.com/watch?v=FmVS

This Friday, we will play Luc Ferrari’s ‘A la recherche du rythme perdu’ in our new series News from the Front. Here is a brief description of this piece, and a clip from YouTube:

‘“It is a rather complex affair, if, as the title suggests, one gives the matter a minute’s thought. First came in 1972 a composition entitled ‘Programme commun pour clavecin et bande magnétique’ (Common programme for harpsichord and tape) created and played many times by Elisabeth Chojnacka. Then, in 1978, the same tape was used for another score entitled ‘A la recherche du rythme perdu’ (Searching for the lost rhythm) for piano, percussion and tape, which was always played without percussion. Last came in 1989 this recording that profits by the active participation of a tambourine player (this instrument takes the percussion role). This ‘rocambolesque’ story tells the interesting adventure (thus the title: Reflection on writing) of a score and a magnetic tape that gave birth to several ‘compostions’. ’A la recherche du rhythme perdu’ is truly linked to oral tradition, i. e. speech replaces writing. And even though the code still exists, it isn’t there anymore to point to the score, but rather as an appeal to musical intuition. The same for the rhythm – a body becomes animated with a rhythmic reality through all those slight variations which do not appear in the score. This is what the title points to. As for the sound and the story it tells, it’s up to the listener to find his way.’

(Source: Luc Ferrari ‘A la recherche du rythme perdu’.)

http://player.soundcloud.com/player.swf?url=http%3A%2F%2Fapi.soundcloud.com%2Ftracks%2F19141314&auto_play=false&player_type=artwork&color=4C9BE4

Metamkine: Collection Cinéma pour l’oreille

This is an excellent series of 3” CDs (ranging from 12 to 21 minutes long) in neat packaging, focussing on electro-acoustic and musique concrete composers (if your CD-player can’t already cope with the 3” format, adaptors are readily available).

Luc Ferrari’s Unheimlich Schön comes from 1971 and is much more restrained than the Marchetti piece. It starts with the voice of Ilse Lau repeating the title, and as the verbal content of her voice is allowed to deteriorate, extraneous sounds like breathing come to the fore. The effect is interesting and reminiscent of Alvin Lucier’s I Am Sitting in a Room.

From: hyperreal.org

http://player.soundcloud.com/player.swf?url=http%3A%2F%2Fapi.soundcloud.com%2Fplaylists%2F1098290&auto_play=false&player_type=artwork&color=4C9BE4

“Perhaps more than any other composer of his generation, Stockhausen realised that serialism had an expressive potential which went far beyond the method of twelve-tone composition devised by Schoenberg. In these three key works from the 1950s and early 1960s he found ways of using the serial principle to govern not just pitch, but every aspect of sound-types and their distribution in time and space, culminating in Plus-Minus, a score which specified not sounds but rather a system of organising sounds.” Christopher Fox

KARLHEINZ STOCKHAUSEN (1928-2007)
PLUS-MINUS
1. Refrain No. 11 (1959) 09:53 
2. Kreuzspiel No. 1/7 (1951) 11:43 
3. Plus-Minus No. 14 (1963) 51:02 
Total time 72:41