Actueel

subsidieperikelen

Vorige maand zagen wij ons geconfronteerd met een ingrijpend besluit van het Amsterdams Fonds voor de Kunst. Niet alleen bleek het AFK een voor het Ives Ensemble cruciale aanvraag voor structurele ondersteuning voor de Kunstenplanperiode 2017-2020 af te wijzen, tevens liet het Fonds deze afwijzing gepaard gaan met een grotendeels negatief oordeel over het artistiek en zakelijk functioneren van het IE en de band van het ensemble met Amsterdam.

Alhoewel wij ons beslist niet boven kritiek verheven voelen, herkennen wij ons nauwelijks in dit oordeel. Het IE heeft de afgelopen 4 jaar gedraaid op een naar alle maatstaven bescheiden structurele subsidie van de gemeente Amsterdam en daarmee vele succesvolle optredens gerealiseerd. Deze kenmerkten zich door een grote variëteit in opzet, uitwerking en bespeelde podia, en droegen steeds de onverwisselbare IE-signatuur. Tegelijkertijd werd er geïnvesteerd in het consolideren en versterken van band met de hoofdstad: er werd nauw samengewerkt met vertrouwde podia als het Muziekgebouw aan ’t IJ en Stedelijk Museum, en er werden nieuwe banden gesmeed met Orgelpark en Castrum Peregrini. Voor het komende Kunstenplan komen daar nog samenwerkingsverbanden en te plannen projecten met onder andere het Conservatorium van Amsterdam en de Oude Kerk bij. Resultaat: concrete en vaak langjarige afspraken. Het komend seizoen monden deze bijvoorbeeld uit in spannende projecten als De optocht, op tekst van Toon Tellegen en muziek van Piet-Jan van Rossum, en Nevenwerk, een programma met nieuw werk van Richard Rijnvos. Het zijn producties die een passende omlijsting moeten vormen voor ons 30-jarig bestaan dit jaar.

Voor het vieren van een feestje is er echter geen reden, want het is nu juist het bestaan van het IE dat met deze ontwikkelingen in gevaar is. Alhoewel wij met relatief weinig middelen toekunnen, is voor het goed functioneren van onze organisatie een meerjarig budget voor kantoor en programmering noodzakelijk. Deze gelden vallen per januari 2017 weg. Hoe nu verder is de grote vraag. Momenteel stellen wij alles in het werk om het merendeel van de op stapel staande projecten alsnog te realiseren. Daarnaast bezinnen wij ons op een beroepsprocedure en verdere acties. Daarin zullen de podia ongetwijfeld een rol spelen, zij worden als direct belanghebbenden evenzeer getroffen. Maar bovenal is het de luisteraar die de verschraling zal gaan merken. Het metier van de hedendaagse muziek – en zeker de serieuze en meer contemplatieve variant die wij vertegenwoordigen – staat al jaren onder druk en kalft met het huidige beleid nog verder af. Een beleid waarvan niet alleen wij, maar ook een gewaardeerd collega als het Nieuw Ensemble slachtoffer dreigt te worden. Wij vinden dat dit tij gekeerd moet worden. Over ontwikkelingen en eventuele acties in dit kader houden wij u op deze plaats en Facebook op de hoogte.

 

Parool: “Ga woensdag naar het Muziekgebouw”

Na het NRC Handelsblad en Vrij Nederland schreef dit weekend ook kunstredacteur Erik Voermans van het Parool over ons optreden van morgen, woensdag 3 oktober. Hij roept iedereen op om dan naar het Muziekgebouw te gaan voor de uitvoering van Morton Feldman’s legendarische Tweede Strijkkwartet. Geïnspireerd? Kijk dan op de website van het Muziekgebouw voor meer informatie en kaarten.

Vrij Nederland over Feldman

Na het NRC Handelsblad tipt nu ook Vrij Nederland ons concert in het Muziekgebouw aan ’t IJ op woensdag 3 oktober. Met een mooie typering van Morton Feldman’s vijf uur durende Tweede Strijkkwartet:

“Er valt weinig te begrijpen aan dit strijkkwartet. Het heeft kop noch staart, er ontbreekt een duidelijke opbouw, er er gebeurt zelden iets van uitzonderlijk belang. Urenlang verwennen de vier strijkers hun luisteraars met een gestage stroom van aan elkaar verwante klanken. Wie oplet, hoort veel moois. Wie af en toe wegdommelt, heeft ook een fijne avond.”

Kijk voor meer informatie en kaart op de website van het Muziekgebouw.

 

Artikel VPRO Gids over concert in Muziekgebouw aan ’t IJ met werk van Carola Bauckholt

Mooi artikel in de VPRO Gids over ons concert in het Muziekgebouw aan ‘t IJ donderdag a.s. met muziek van Carola Bauckholt met een mooie karakterisering van het ensemble door muziekjournaliste Marianne Broeder:

“grootmeester in experimentele muziek”

Het concert is donderdag ook live te beluisteren via Radio4 Avondconcert, maar als je naar het Muziekgebouw komt kan je ook een film van de legendarische Hans Richter (1988 – 1976)zien, waarvoor Bauckholt een speciale ‘soundtrack’ maakte. Los natuurlijk van alle andere voordelen van een live concertervaring.

Kaarten via de website van het Muziekgebouw.

Drie ensembles spelen samen Adriaansz

Op dinsdag 17 april spelen we om 20:15 uur in Felix Meritis in Amsterdam. Naast een sonate van Wolgang Amadeus Mozart en een bijzondere muzikale mix van Clarence Barlow, spelen we samen met Van Swieten Society en het Asko Kamerkoor een compositie van Peter Adriaansz. Hier lees je alvast iets meer over deze Nederlandse componist.

 

Peter Adriaansz werd in 1966 in Seattle geboren en studeerde compositie aan de conservatoria van Den Haag en Rotterdam, alwaar hij onder meer les had van Louis Andriessen, Brian Ferneyhough en Peter-Jan Wagemans. In 1994 voltooide hij zijn studie met onderscheiding. Sinds 1993 werkt Adriaansz als freelance componist en heeft in de tussentijd vele opdrachten en uitvoeringen van ensembles, Festivals en individuele musici van over de wereld mogen ontvangen, alsmede verzoeken tot het schrijven van werken voor meer ongebruikelijke bezettingen voor speciale projecten.

Zijn werken worden inmiddels met grote regelmaat wereldwijd uitgevoerd en hebben op vele nationale en internationale podia gestaan, van het Holland Festival tot Huddersfield en van Tashkent tot Toronto. Adriaansz’ muziek kenmerkt zich door een systematische, op onderzoek gerichte attitude waarin klank, vorm en hoorbare wiskunde tot de voornaamste ingrediënten behoren.

In recente jaren valt ook een toenemende interesse in flexibiliteit, variabele vormen en – vooral – microtonale reflectie in zijn werk waar te nemen. Deze laatste interesse leidde onder andere tot een aantal grootschalige composities voor versterkte ensembles, werken voor orkest en stemmen, twee grootschalige series over ruimtelijke harmonie en micro-acoustica en vele (electro-) akoestische werken voor incidentele opdrachten.

Verscheidene van zijn werken werden ook voor diverse prijzen genomineerd, zoals Chant Ascendant, voor het Internationale Gaudeamus Concours 1994 en Waves 5-7 en het orkestwerk Verdichtingen, in 2009 en 2010 respectievelijk genomineerd voor de Toonzetters Prijs. In 2010 werd zijn solo CD Waves uitgebracht door ensemble Klang en zowel nationaal als internationaal met veel perswaardering ontvangen. Adriaansz is tevens sinds 1998 artistiek leider van Slagwerk Den Haag.

Adriaansz zei over zijn eigen werk:

“In mijn geval berust het werken met microtonen daarom niet op een streven naar puristische stemming of op een verlangen om onze tonale systemen uit te breiden. Het uitgangspunt is een fascinatie voor de akoestische eigenschappen van klank, zowel in ijle als in dichtere klankmedia. Waar geluid in ijlere texturen tot exquise geluidsrimpelingen kan leiden – alsof licht kortstondig door een diamant wordt weerkaatst – zo kunnen dichtere texturen geheel uit zichzelf harmonie opwekken. Dit vormt dan ook de grondslag voor mijn gebruik van microtonaliteit.”

Zie hier een opname van de uitvoering van Adriaansz’ 9 through 99 tijdens de Bang on a Can-marathon in het Mass MoCA museum in de Verenigde Staten.

Kijk voor meer informatie en voor kaarten voor het concert op de website van Felix Meritis.

Aankondiging concert Carola Bauckholt in Muziek van Nu

De nieuwe website Muziek Van Nu heeft ons concert opgenomen in haar agenda. En dit is wat ze schrijft:

“Carola Bauckholt, geboren in 1959, is een van de origineelste Duitse componisten van dit moment. Ze combineerde haar werk bij het Theater am Marienplatz in Krefeld met een studie in Keulen bij Mauricio Kagel en richtte de muziekuitgeverij Thürmchen met het gelijknamige ensemble op. Trefwoorden: theatermuziek, filmmuziek, wonderlijke klanken, humor, lichtheid. Op het programma van het Ives Ensemble onder meer een nieuw werk dat geschreven is in opdracht van het ensemble en filmmuziek bij een dada-film uit 1928, waarin Hindemith en Milhaud belaagd worden door rondvliegende bolhoeden (www.youtube.com/watch?v=eohvr9j-1G8). Het concert wordt live uitgezonden door de VPRO op Radio 4, maar ja, dan zie je weer niks van die film. Dus toch er maar heen! Oja, er is ook een inleiding op het foyerdeck, om 19.15 uur. Aad van Nieuwkerk.”

(via 19 april: Maak kennis met Bauckholts muziek | MuziekvanNu)

Gerald Barry ‘Quintet’

Het Quintet werd geschreven in 1994 en in première gebracht op het Almeida Festival in Londen in 1995. Het bestaat uit één ononderbroken deel opgebouwd uit negen secties. (G.B.)

Gerald Barry werd geboren in County Clare, Ierland in 1952. Hij studeerde orgel bij Piet Kee en compositie bij Mauricio Kagel en Karlheinz Stockhausen. In 1979 kreeg hij bekendheid met zijn radicale ensemblewerken “_______” en “Ø”. Veel van zijn werk komt direct voort uit zijn opera’s The Intelligence Park (première in 1990 in het Almeida Festival, Londen) en The Triumph of Beauty and Deceit, geschreven in opdracht van Channel 4 Television en uitgezonden in 1995.

De laatste jaren heeft Barry vooral veel kamermuziek gescheven zoals 1998 voor strijkkwartet, In the Asylum voor piano trio, en Six Marches for String Quartet. In opdracht van het Ives Ensemble componeerde hij in 1996 Piano Quartet no. 2 en in 2003 L’Agitation des Observateurs, Le Tremblement des Voyeurs voor trompet en ensemble. In 2004 ging zijn opera The Bitter Tears of Petra von Kant (naar het gelijknamige toneelstuk van Rainer Werner Fassbinder) in première in het festival van Aldeburgh. In opdracht van Radio France schreef hij in 2007 speciaal voor de Canadese sopraan Barbara Hannigan de eenakter La plus Forte, op tekst van August Strindberg. In 2011 ging zijn vierde opera in première in Los Angeles, “The Importance of being Ernest”.

Clarence Barlow ‘1981’

De muziek van elk van de drie instrumenten is statistisch afgeleid van de corresponderende partijen van elk van de volgende drie pianotrio’s: La Chasse in C (1788) van Muzio Clementi (in één deel), Trio no. 2 in F (1847) van Robert Schumann (eerste deel) en Trio in a (1914) van Maurice Ravel. De stukken beginnen gelijktijdig en eindigen veertig seconden na elkaar in de bovenstaande volgorde. Onderstaand diagram laat de compositorische structuur van het werk zien: de drie instrumenten zijn symbolen in hun respectievelijke spiralen. Aan het begin (het midden van de diagram) zijn de drie verschijningsvororiginele trio’s elk met 33% vertegenwoordigd. De afstand van elk instrument ten opzichte van de hoekpunten C (Clementi) S (Schumann) en R (Ravel) is omgekeerd evenredig tot de aanwezigheid van de muziek van de betreffende componist.

Clarence Albertson Barlow werd geboren op 27 december 1945 in Calcutta, India. Hij begon met componeren op elfjarige leeftijd en behaalde in 1965 zowel een diploma van Trinity College of Music, Londen als een graad in natuurwetenschappen aan de universiteit van Calcutta. Hij studeerde electronische muziek en compositie aan de Musikhochschule in Keulen tussen 1968 en 1973 bij Bernd Alois Zimmermann en Karlheinz Stockhausen. Van 1966-1968 doceerde hij aan de Calcutta School of Music, van 1982-1994 bij de Ferienkurse für neue Musik in Darmstadt en van 1984 tot 2005 computermuziek aan de Hochschule für Musik in Keulen. Van 1990 tot 1994 was hij artistiek directeur van het Instituut voor Sonologie aan het Koninklijk Conservatorium in Den Haag alwaar hij van 1994 tot 2006 ook compositie en sonologie doceerde. Sinds 2006 is hij Corwin Professor aan de University of California in Santa Barbara. Hij heeft sinds 1971 vele experimenten gedaan op het gebied van metrum en tonaliteit en was de mede-oprichter van GIMIK: Initiative Musik und Informatik Köln.