Goede plannen ontstaan meestal spontaan in de pauzes tussen je eigenlijke werkzaamheden. Hier zie je ons bijvoorbeeld taartjes eten in Durham, november 2012, tussen de bedrijven door van het Cage-festival waarin wij verschillende concerten speelden. In die week kwam het idee op om in 2013 een festival te houden met Ierse muziek. Fijne componisten genoeg uit dat land! Bovenaan natuurlijk onze vereerde Gerald Barry. Maar ook Andrew Hamilton heeft geweldige muziek geschreven waar we ons publiek mee verblijd hebben.
En inderdaad kwamen die twee componisten vorige week (29 november t/m 1 december) naar Durham voor het festival “Ceol Nua”, Iers voor “Nieuwe Muziek”.
Het Smith Quartet, pianiste Noriko Kawai en het Ives Ensemble speelden in de Palace Green van de University Music School drie concerten met muziek van Gerald Barry, Kevin Volans, Donnacha Dennehy, Andrew Hamilton, Dave Flynn, Deirdre Gribbin, Garrett Sholdice, en Eric Egan.
Toen we Gerald Barry leerden kennen, zo’n 20 jaar geleden, waren we altijd een beetje bang voor hem. Zijn muziek is altijd extreem virtuoos en zijn tempi altijd aan de bovengrens van wat je kunt spelen. Ik herinner me repetities in een lokaaltje in Huddersfield waar we urenlang met hem aan het werk waren, steeds moest het over, de metronoom in de aanslag want hij wilde het tempo tot op het streepje nauwkeurig. Hebben wij intussen zoveel bijgeleerd, of is hij milder geworden? Misschien wel allebei, in ieder geval was hij in de wolken met ons, en bij de repetitie vlogen de kwinkslagen over en weer!
Eric Egan, die zich tot nu toe voornamelijk als Noor geprofileerd had (we kenden hem als assistent van Richard Rijnvos aan de universiteit, waar hij tegenwoordig werkt als Teaching Fellow), blijkt ook half Iers te zijn. Daarom speelden we de première van zijn Through the Embers waarbij toevalsoperaties gebruikt werden, geheel in de geest van het ensemble. En we aan de klankschalen moesten:
Als het Ives Ensemble in Durham is, mogen we ook altijd onze educatieve kant laten zien bij de workshops voor compositiestudenten onder leiding van Richard Rijnvos. Dit (vierde) jaar waren er acht stukken voor verschillende bezettingen. Aan elk stuk hebben we een uur besteed, met aan het eind steeds een provisorische opname. De studenten, die trouwens ook trouw naar onze concerten komen, gaan zo met een duidelijk resultaat naar huis. Voor ons heel intensief, maar afwisselend en bevredigend werk.
Nu we er vier keer geweest zijn voel ik me helemaal thuis in Durham. Maar voor John Snijders, onze pianist en artistiek leider, is Durham nu echt zijn thuis: hij is vorig jaar begonnen als Reader in Music Performance aan de universiteit en hij woont hier sinds september. Gelukkig voor het Ives Ensemble is het maar een uurtje vliegen!
Josje ter Haar