Vijf vragen aan leden van het Ives Ensemble ter kennismaking. Deze keer: Hans Petra
Wat is je eerste herinnering aan muziek?
Het speeldoosje uit mijn kinderkamer (ik heb het nog), een wiegeliedje. Later, met mijn hoofd vlak voor de grote Philips buizenradio in mijn ouderlijk huis, Bach, Mozart, the Beatles. ‘s Zondags Gregoriaans in de kerk. Op lange autoritten, wanneer ik tegen de zijruit leun, in het suizen van de lucht aan de buitenkant allerlei gehoorde en ook ongehoorde muziek.
Welk(e) instrument(en) bespeel je?
In het Ives Ensemble bespeel ik de klarinetten, van klein tot groot.
Welk stuk of welke componist speel je het liefst?
Ik kan niet kiezen, wil niet kiezen, en hoef gelukkig ook niet te kiezen.
Wat is er leuk aan het spelen in het Ives Ensemble?
De spelers van het Ives Ensemble zijn stuk voor stuk klankkunstenaars. Hun toewijding, intelligentie, vreugde, concentratie, werklust, liefde, precisie en energie zijn voor mij een bron van inspiratie. Ondanks een over vele jaren opgebouwde expertise in het spelen van nieuwe muziek, zijn ze in staat telkens onbevangen, als voor het eerst, een partituur binnenstebuiten te keren, op zoek naar de beste manier om de bedoelingen van de componist te verklanken. Daarin ligt voor mij de essentie van het musiceren, en daarom vind ik het een plezier en een eer om van dit gezelschap deel uit te maken.
Waar lig je wakker van?
De realiteit verandert voortdurend, en wij mensen verdragen verandering slecht. Tegelijkertijd beschikken we over geweldige capaciteiten om door verandering onze wereld te verbeteren.
Ik geloof dat in dit tijdsgewricht mensen vaak ondergeschikt worden gemaakt aan economie, aan geld. Daarom raken belangrijke zaken beschadigd, zoals zorg voor elkaar, zorg voor onze wereld, ontwikkeling, onderwijs, kunst en cultuur, sociale samenhang en (durf ik het schrijven?) naastenliefde. Ik geloof ook dat het tij zal keren. Daarom lig ik zelden wakker.